Volg de kleine trommelaar


Little Drummer Boy

In het weekend vóór Kerst werden op onze familie-apps verschillende uitvoeringen van 'Little Drummer Boy' gedeeld. Dat is een populair kerstlied, geschreven door pianist Katherine Kennicott Davis in 1941. Volgens de originele bladmuziek had zij zich gebaseerd op een Tsjechisch kerstliedje. De tekst vertelt over een arme jongen die geen geschenk voor de pasgeboren Jezus heeft. Door middel van het spelen op zijn trommel bewijst hij de eer met goedkeuring van Maria. De pasgeborene lijkt het te begrijpen en glimlacht uit dankbaarheid.

Eén van de uitvoeringen kwam uit de Amerikaanse stad Phoenix door het Australische duo IV KING & COUNTRY. Amerikanen zijn dol op spektakel. Nou, een spektakel was het! Nu houd ik wel van pittige muziek, maar als nuchtere Hollandse jongen denk ik: "moet dat nou zó? Dit is wel héél ver verwijderd van de nederigheid van de kribbe in Bethlehem". Alhoewel: het eerste kerstconcert was ook een grote lichtshow en veel muziek.

 

Als nuchtere gereformeerde dominee heb ik niet alleen naar de meeslepende muziek geluisterd, maar juist de tekst op me laten inwerken. En die raakt mij. De boodschap die ik hoor, werd mij duidelijk door de beelden bij de originele versie van het Australische duo.

   

Van wijzen tot drummer

Tweeduizend jaar geleden kwamen de wijzen uit het oosten de nieuwgeboren Koning opzoeken en eren met hun kostbare geschenken, daarbij geleid door de ster die hen de weg wees. Volgens mij is 'Little drummer boy' een moderne variant hiervan. De kleine trommelaar (beetje naamgenoot van mij ☺) is als de ster die de weg wijst. In de clip zie je n.l. dat anderen - en dat worden er steeds meer - op het geluid van de drum meegaan. Het is een lange reis door verschillende landschappen, en uiteindelijk komen ze bij het kind in de kribbe. De drummer boy heeft geen mooi kado om aan de nieuwgeboren Koning te geven. Hij is ook maar een arme jongen, zegt 'ie zelf (en ik hoor 'm stilletjes eraan toevoegen: "net als U"). Maar hij kan wél trommelen. En dat doet hij, zo goed als hij kan en vanuit zijn hart. Daarna laat zijn instrument dan achter bij het kind.

Wát een prachtige symboliek! Mijn gereformeerde hart begon een beetje te trillen. Daarom kan ik door de spektakel-muziek heenprikken en herken ik mezelf als een mens die niets te bieden schijnt te hebben aan Jezus en aan God. Ja, mijn tekortkomingen, mijn 'had-ik-het-nou-maar-beter-gedaan', mijn 'zou-mijn-geloof-ooit-goed-genoeg-zijn', mijn 'ik-vind-mijn-zaakjes-vaak-belangrijker-dan-Uw-zaak'. Daar gaat het kindje Jezus niet van glimlachen. "Een smekeling, zo kom ik voor uw troon" zingen of zongen we wel eens (Psalm 119). Dát dus.


Niets te bieden?

Wat nu? Nou, dat is het juist: ik heb Hém niets te bieden, maar Hij heeft mij echt álles te bieden. Hij is Immanuel, God met ons. Hij is Jezus, de Verlosser, want, zo zei de engel al voordat Hij geboren was: "Hij zal zijn volk bevrijden van hun zonden". Dus hoef ik niet meer verlegen naar Hem toe te gaan; ik mag komen zoals ik ben. Hij is namelijk naar de aarde gekomen - en dus ook naar mij en jou - en nodigt uit: "kom maar bij Mij, Ik geef je rust; Ik ben ook voor jou de weg, de waarheid en het leven".

  

Alles te bieden

Kan ik de Koning dan niets aanbieden? Jazeker wel, maar dat ligt op een heel ander level. De kleine trommelaar speelt op z'n best voor het kind in de kribbe. Dat wat hij goed kan, doet hij voor Jezus. En daarna laat hij zijn kostbaarste bezit, zijn trommel, achter bij de kribbe. Daarmee zegt hij zonder woorden: "waar ik goed in ben, dat doe ik voor U en wat mij het dierbaarst is, geef ik aan U".

Dit ontroert mij. Die kleine trommelaar wijst mij de weg en is een voorbeeld voor mij: zoals ik ben, kom ik naar U en waar ik goed in ben (dat zijn uiteindelijk toch de gaven die U gegeven hebt), dat doe ik voor U. Een echo van wat Paulus ooit schreef: "Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heer is en niet voor mensen". Zo wil ik graag leven.

En het dierbaarste aan Jezus geven - dat schuurt vaak, kost moeite en kan heel ingrijpend zijn. Dan voel ik aan dat ik dingen moet loslaten of opgeven. Dat ik steeds weer moet leren: 'niet wat ík graag wil, is belangrijk, maar wat U wilt'. En heftig wordt het als ik me realiseer dat iedereen, ook ik, dierbare mensen een keer aan Jezus moeten geven. O zeker, ze zijn dan veilig in Jezus' armen, maar pijn doet het wel.

Laat de Amerikanen hun spektakel-concerten maar geven. De jongens van IV KING & COUNTRY zijn eigenlijk gewoon drummerboys die anderen optrommelen om de Koning te eren met wat je bent en wat je kunt. Die boodschap kwam over, bij mij in ieder geval wel - en niet alleen maar met Kerst.


Andere uitvoeringen van Little Drummer Boy