Kattebak - zo mooi kan het zijn


Toen ik puber was hadden we het al over 'kattebak', de geuzennaam voor catechisatie. Nu noemt de jeugd van onze kerk in Alphen a/d Rijn dit tweewekelijkse uurtje nog steeds zo. Maar daarmee houdt de vergelijking wel op. Want wij moesten járen geleden op catechisatie vragen leren (of beter gezegd: de antwoorden op vragen) over bijbel, kerk en geloof. De dominee gaf les en wij luisterden. Soms mocht je reageren, maar je mening moest of mocht niet teveel afwijken van wat in de kerk gezegd en beweerd werd. Beetje gechargeerd, maar zo ging het in veel kerken een halve eeuw geleden.

Kattebak app-groepWat een verschil met nu. Nu heeft de catechisatie-jeugd een app-groep. Zo ook "mijn" groepje van drie tieners, met bijpassende profiel-afbeelding.

En kattebak is nu veel meer: samen leren over God, de Bijbel en de kerk. En ontdekken wat geloven voor mij betekent. En stapjes zetten in de richting van: hoe kan ik een volgeling van Jezus zijn in mijn alledaagse leven op school, thuis, als ik met mijn vrienden ben, als ik sport, als ik een relatie aanga enz.?

Mijn rol is veranderd van onderwijzer naar:
  -
reisgids ("kijk eens wat voor mooie dingen er in de bijbel staan") 
  -
coach ("zet 'm op, je kunt het") 
  -
rolmodel ("ik heb in mijn geloof ervaren dat......") 
  - 
voorbeeld ("ik vind het fijn / uitdagend / moeilijk om Jezus te volgen, want ......").

Ik voel me in deze rol als een vis in het water en vind het geweldig om zo met jeugd een poosje te mogen optrekken. Ik geniet daarvan, ik leer veel en word gesterkt in mijn geloof. Tweerichtingverkeer dus.


Neem nou gisteravond. We zijn bezig met een aantal lessen over God is......

Al eerder hadden we nagedacht over God als Schepper en God als Koning. Deze keer ging het over God als Vader. We lazen met elkaar uit de bijbel het verhaal van Jezus over de verloren zoon en praatten daarover. Alle drie hadden ze wel een mening over de jongste en de oudste zoon. Maar over die vader in het verhaal ging het wat minder. Ik zei: "God wacht op mensen die bij Hem weggelopen zijn en Hij is heel blij als je bij Hem terugkomt. Zoals in dat lied ". Een van de drie reageerde met: "dat is een heel mooi lied". Ik kreeg een ingeving en vroeg "pak je mobiel eens en google op "rembrandt verloren zoon". Al snel hadden we het schilderij van Rembrandt gevonden. "Kijk er eens goed naar, wat valt je op?" Ze noemden verschillende dingen, maar mij ging het om de handen van de vader: kijk daar eens naar. Rembrandt: De terugkeer van de verloren zoon
Ze zagen wel dat die handen verschillend waren en ik wees hen er op, dat de linkerhand een mannenhand is en de rechter een vrouwenhand. Kennelijk heeft Rembrandt willen communiceren dat God niet alleen als een vader is maar ook als een moeder. De drie tieners vonden dat heel bijzonder en ik kreeg er kippenvel van (dat hebben ze denk ik niet gemerkt). God als vader én als moeder: zorgzaam, liefdevol, beschermend.

Op de volgende pagina van het lesboekje werd iets geschreven over dat wij "adoptie-kinderen" van God zijn. Alleen Jezus is de "natuurlijke zoon van God". Een adoptievader en -moeder houden net zo veel van hun adoptiekind als biologische ouders van hun biologische kind, legde ik uit. Zo houdt God net zo veel van jou en mij als van Jezus, Zijn eigen Zoon. Wát een geweldige God (ik was even reisgids en rolmodel).

De laatste opdracht van dit uurtje catechisatie was: "lees de bijbelteksten uit de tabel hiernaast en schrijf achter elke tekst welke gevolgen het heeft dat je bent aangenomen door God de Vader". We zochten allemaal één tekst op, lazen die voor en de tieners schreven:

Kattebak opdracht

 
 
 
 
God onze Vader, en wat dat betekent voor ons - dat hebben we ontdekt gisteravond.

Zo mooi kan kattebak zijn.